Smażone zielone pomidory.
1 średni zielony pomidor na osobę
sól
tłuszcz z bekonu
biała mąka kukurydziana pieprz
Pokrój pomidory na plastry o grubości około pół centymetra, posyp je solą i pieprzem, a potem obtocz z obu stron w mące. W dużej rynience podgrzej tyle bekonu, by przykrył dno i smaż pomidory, aż po obu stronach lekko się zrumienią.
Niebo w gębie! To opinia bohaterki książki, Evelyn Couch, o tym daniu Sipsey, którym zajadali się bywalcy Whistle Stop Cafe u Idgie Threadgoode i Ruth Jamison.
Jeżeli chodzi o potrawę muszę się zdać na gust i smak Evelyn, ale książkę, w której tytule została ona przywołana, przeczytałam z dużą przyjemnością. Fabułę jej już poznałam wcześniej z filmu, który został na jej podstawie nakręcony i być może dlatego dość długo czekała zanim po nią sięgnęłam i to dopiero za sprawą wyzwania gra w kolory.
"Smażone zielone pomidory" doczekały się tak wielu opinii, szczególnie na LC, że nie ma sensu bym się dużo na ich temat rozpisywała.
Akcja książki rozgrywa się w Alabamie na dwu płaszczyznach czasowych : współcześnie - głównie w 1986 roku, a retrospektywnie na przestrzeni XX wieku; przez lata wielkiego kryzysu po lata 70-te, ukazując szczegółowo losy zarówno białych, jak i czarnych bohaterów tej części powieści, którą poznajemy dzięki wspomnieniom Cleowej Threadgoode, które snuje ona przed poznaną w Domu Spokojnej Starości Evelyn Couch. Wspomnienia te są tak interesujące a wręcz frapujące, że Evelyn z ogromnym zainteresowaniem się w nie wsłuchuje za każdym razem, gdy spotyka się z sympatyczną i niezwykle pozytywnie nastawioną do życia staruszką.
Te spotkania wywierają na nią ogromnie motywujący wpływ. Pozbawiona radości życia wskutek mało udanego pożycia małżeńskiego, przeżywająca trudny okres menopauzalny, Evelyn, która cierpi na dodatek wskutek swej nadmiernej tuszy, a mimo to wszystkie swe smutki zajada słodyczami, znajduje w starszej od siebie o wiele lat Ninny Threadgoode przyjaciółkę, która w swej dobroci potrafi nie tylko ją doskonale zrozumieć, ale również wykazać w czym kryje się jej urok, który, jak uważa, powinna wykorzystać w próbie podjęcia pracy jako przedstawicielka firmy kosmetycznej.
Pani Threadgoode zmienia stosunek Evelyn do samej siebie, ale to bohaterka jej wspomnień, równie odważna co nieobliczalna, IngieThreadgoode, sprawia, iż z kobiety stłamszonej domową sytuacją, z której do tej pory nie widziała wyjścia, Evelyn staje się w pewnym momencie, po agresywnym ją potraktowaniun przez obcego młodego mężczyznę pełną gniewu Towandą Mścicielką, która zamierza oczyścić świat z całego zła, któremu winni są mężczyźni.
Zanim napisałam ten post obejrzałam jeszcze raz film, który został nakręcony na podstawie powieści Fanny Flagg. Właśnie....na podstawie, gdyż niestety, jak to z filmami bywa, jego fabuła nie oddaje wiernie treści książki i to w istotnych wątkach. Również zakończenie filmu pozostawia wiele do życzenia. Film odebrałam więc tym razem z mieszanymi uczuciami......jedynie wątek Evelyn, i to nie tylko dzięki znakomitej grze obu aktorek / Kathy Bates jako Evelyn i Jessice Tandy jako Ninny/ obronił dla mnie ten obraz, chociaż postać Ninny została zubożona o jej wiarę chrześcijańską, którą Fannie Flagg mocno eksponuje w swej powieści, a którą ta się kierowała w swym życiu, i z której wypływał jej niezachwiany życiowy optymizm.
Powracając do książki. "Smażone zielone pomidory" to, moim skromnym zdaniem, napisana z dużym polotem i pełna mądrości powieść, która dzięki różnorodności i prawdziwości stworzonych przez pisarkę postaci oraz ich przeżyć - radosnych czy też smutnych - oddziaływuje na emocje czytającego, raz poruszając wewnętrznie a innym razem doskonale bawiąc czytelnika. A ponadto zaraża go optymizmem, jaki z jej kart przebija, co jest jej ogromnym atutem.
___________________________________________
Książka bierze udział w wyzwaniu gra w kolory i czytamy powieści obyczajowe.
